اصطلاح روان درمانی (psychotherapy) از کلمات یونانی به معنی روح و شفا گرفته شده است. یونانیان باستان احتمالا اولین کسانی اند که مسائل مربوط به سلامت روان را نیز در کنار شرایط جسمی و روانی در نظر گرفته اند. برای مثال آن ها فواید استفاده از کلمات تشویق کننده را هنگام گفتگو با افراد مبتلا به آسیب های روانی تشخیص دادند. با این حال، درک یونانیان باستان از مسائل مربوط به سلامت روان بسیار محدود بود و باورهای نادرستی نیز در مورد سلامت روان داشتند. به عنوان مثال، به باور آن ها فقط زنان هیستری را تجربه می کنند. همچنین اعتقاد بر این بود که حمام کردن یک درمان موثر برای افراد مبتلا به افسردگی است.
علاوه بر این، در یونان باستان درمان بیماری های روانی مزمن، اغلب خشن و با روش هایی غیرانسانی صوت می گرفت. در سال 1773، اولین پناهگاه بیماران روانی در آمریکای شمالی تأسیس شد. در پایان قرن نوزدهم، اکثر شهرهای آمریکا دارای پناهگاه بودند. اغلب افراد پذیرفته شده در پناهگاه، به ندرت مرکز را ترک می کردند. این منجر به افزایش پیوسته جمعیت افراد پناهنده شد. با این حال، مراقبت در پناهگاه ها شامل استفاده از محدودیت ها و رفتار خشونت آمیز توسط پزشکان نیز بود.
اما روان درمانی مدرن در اواخر قرن نوزدهم در اروپای غربی توسعه یافت و بسیاری از تکنیک های درمانی نیز در قرن بیستم شکوفا شد. این تکنیک ها عمدتا از مکاتب فکری رایج در آن زمان گرفته شده بودند که برخی از آن ها عبارتند از روانکاوی، رفتارگرایی، شناخت گرایی و روانشناسی سیستمی. امروزه و در قرن بیست و یکم، درمان های بسیاری وجود دارد که زمینه های متنوعی مانند ذهن آگاهی و زیست شناسی عصبی را نیز در بر می‌گیرد. مشاوره فردی زندگی خوب همراه شماست
